Ik heb nooit spijt gehad van mijn studie geneeskunde, maar het werd al snel duidelijk voor mij dat ik nooit in een ziekenhuis of huisartsenpraktijk wou werken.
Sinds 1992 ben ik werkzaam in de sociale geneeskunde, eerst een paar jaar als verzekeringsarts en daarna als bedrijfsarts. Mijn werk doe ik met heel veel plezier en het geeft mij ook veel voldoening.
Tegenstrijdige belangen van werkgever en medewerker komen soms voor en het is de kunst daar zodanig mee omgaan dat beide partijen begrijpen hoe mijn advies tot stand komt. Geen enkel spreekuur is hetzelfde, omdat iedereen op zijn eigen manier met tegenslag en ziekte omgaat en elke werksituatie zijn eigen kenmerken heeft waar rekening mee gehouden moet worden bij het re-integratieadvies.
Dit maakt dat het werk boeiend blijft en ik mij nooit verveel.
Het is mooi om te zien dat veel medewerkers na een moeilijke periode opknappen en weer (meer) belastbaar worden voor werk. Mijn bijdrage daarin is om naast een luisterend oor te bieden ook nuttige, haalbare adviezen te geven.
